Κάτι που μπορεί να παρατηρήσετε σε μια επίδειξη της Εβδομάδας Μόδας είναι ότι πολλοί άνθρωποι δεν είναι πραγματικά εκεί για τα ρούχα. Και όχι μόνο αυτό, πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους ούτε καν προσποιούμαιγια να δώσουν προσοχή στα ρούχα - αν δεν ψιθυρίζουν με τους φίλους τους ή κάνουν κύλιση το Blackberry τους, μπορείτε συχνά να τους βλέπετε να κοιτούν απλώς τίποτα και να ελέγχουν ποιος είναι μέσα πλήθος. (Και οι διάσημοι, και ακόμη και οι ημι-διάσημοι, συχνά φτάνουν μόνο για τη φωτογραφία πριν πάρουν τη θέση τους στην πρώτη σειρά.) Αλλά αυτό δεν συνέβη στο ThreeAsFour χθες το βράδυ, όπου το κοινό σίγησε τη στιγμή που έσβησαν τα φώτα και στη συνέχεια, ξέσπασε σε τυχαία χειροκροτήματα και σφύριξε στο σημείο των τριών εμφανίσεων: Το αστραφτερό ασήμι με κουκούλα παλτό; το ασημένιο φόρεμα που κυλάει με σταυρωτά λουριά. και το καθαρό, σκούρο πράσινο βολάν που έκλεισε την παράσταση. Η διάθεση ήταν ανησυχητική (η μουσική ήταν κάποιο είδος remix της Σονάτας του Moonlight του Μπετόβεν και α Κομμάτι δυτικού ήχου, δημιουργώντας ένα απόκοσμο εφέ,) και τα μοντέλα πάτησαν προσεκτικά σαν να πήγαιναν σε άγνωστο μέρος. Η παράσταση αποβλήθηκε με το πρώτο γνήσιο χειροκρότημα που ακούσαμε αυτήν την Εβδομάδα Μόδας.