Hoe de volgende groep opkomende ontwerpers van Parsons het wil laten werken

Op de vijfde dag van New York Fashion Week, negen afstuderende ontwerpers van de Parsons School of Design's MFA Fashion Design & Society 2017 programma presenteerde hun collecties aan redacteuren, kopers, pers, vrienden en familie in Skylight Clarkson Vierkant. De show had geen gebrek aan afwisseling - ontwerpers gespecialiseerd in breigoed, herenkleding of dameskleding - en als dat niet zo was gepubliceerd als een studentenshow, zou je het zeker niet weten vanwege de esthetiek en technische kracht van al het werk aan de landingsbaan.

Verbluffende stukken met kralen die op couture lijken, werden gepresenteerd naast modellen die over de catwalk marcheerden in gebreide herenkleding die vakkundig was gebeeldhouwd uit overblijfselen van stof. Verderop bespreken vijf van de studentontwerpers hoe ze van plan zijn hun lijnen te lanceren, waarom - soms - terug naar school gaan zinvol is en hoe ze van plan zijn om het te laten werken, rechtstreeks uit de modeschool.

Zoë kampioen

Voordat ze naar Parsons kwam, studeerde Zoe Champion mode en textiel aan de University of Technology Sydney, waarvoor ze naailessen volgde op de middelbare school. Ze is in de eerste plaats een breigoedontwerper en werkte samen met fabrieken zowel in New York als internationaal om haar collectie afwijkende, felgekleurde sweaterjassen (jacquardbreisels gebaseerd op familiefoto's die ze digitaal manipuleerde), jurken met platte, uitstekende silhouetten en gestreepte stukken en silhouetten, allemaal geïnspireerd op de garderobe van haar grootmoeder.

"Ik ben momenteel niet in de financiële positie om mezelf te financieren. Ik zou graag onder een ander label werken om met meer fabrieken te kunnen werken en een beter begrip van de industrie te krijgen om te zien wat werkt en wat niet," legde ze uit. "Ik wil mijn label langzaam en organisch laten groeien vanuit een sterke kern van klanten die in mijn werk geloven en visie, waarschijnlijk van een kleine studio met een paar breimachines, echt ingewikkeld en persoonlijk maken stukken."

Als beginnend ontwerper houdt ze zich ook bezig met ethische en milieukwesties. "Mode als een industrie zal het niet overleven om te blijven profiteren van middelen zonder iets terug te geven", zei ze. "Maar ik denk echt dat dat bijna een gegeven is, en ik wil niet dat dat het hele punt achter mijn label is; je moet nog steeds interessante en begeerlijke kleding maken."

Shizhe He

Hoewel Shizhe He nu pas afstudeert van haar MFA-programma, is haar werk te zien geweest in l-D Tijdschrift, W en WWD. Ze is echter nog steeds bezig met het lanceren van haar eigen lijn. Ze is geïnspireerd door haar ouders, die ook kunstenaars zijn, en studeerde aan de Centrale Academie voor Schone Kunsten, China voor haar BFA-diploma voordat ze patroonmaken ging studeren in zowel Japan als China. (Ze heeft ook een achtergrond in beeldende kunst.)

"Kleding is voor mij een soort zelfbevrediging, ontdekken, ventileren en proberen in het standpunt van iemand anders te staan ​​om contact met hen op te nemen", zei ze. "Dit idee spoort me aan om te blijven observeren, constant te denken."

Voor haar afstudeercollectie presenteerde ze een vloeiende collectie slouchy jassen, broeken, vesten en tops voor mannen. "Als ontwerper heb je een goed idee, maar om het te realiseren is vaak moeilijker dan het bedenken van een idee", legt ze uit. "Het ontmoeten van de juiste persoon, zoals de mensen met wie je werkt en het team waarmee je samenwerkt, is het moeilijkste en een van de belangrijkste dingen voor mij." 

Wat betreft het lanceren van haar eigen lijn, ze weet niet zeker welk pad ze zal inslaan, maar ze weet dat haar vrienden nuttig zullen zijn. "Ik heb veel vrienden op verschillende gebieden", zei ze. "Ik denk dat ze mijn grootste ondersteuningssysteem zullen zijn."

Caroline Hu

Ontwerper Caroline Hu creëerde een collectie vol excentrieke top-tot-teen kantlooks, bedekt met geweven stoffen en tule, geïnspireerd op renaissanceschilderijen en een nieuwe visie op het concept romantiek. Het werd ook gesponsord door het Franse kantbedrijf Sophie Hallette.

Eerder studeerde ze aan het Central Saint Martins College in Londen, en als student aan Parsons liep ze stage bij DKNY, Marchesa en Alexander Wang. Maar daarvoor leerde ze als kind een naaimachine gebruiken, dankzij de liefde van haar grootmoeder voor het maken van kleding.

Ze gelooft dat een van de moeilijkste dingen aan het lanceren van een modelijn direct na school is het vinden van een fabriek die bereid is om met een jonge, onafhankelijke ontwerper samen te werken. "Ik denk dat het heel belangrijk is om de fabriek te vinden", zei ze. "Veel onafhankelijke designermerken bestellen maar een klein beetje, en veel fabrieken zullen dat niet produceren."

"Ik zal me aanmelden voor verschillende wedstrijden", legde ze uit, over haar eerste stap in het proces van het cultiveren van haar eigen merk. "Het is een snellere manier om andere mensen u en uw ontwerpen te laten kennen." Ze vervolgde en zei: “Ik denk dat ik van plan ben om zelf gefinancierd te worden, maar ik wil me niet haasten. Ik kan voor andere labels werken totdat ik een goede partner heb gevonden, en dan kan ik mijn eigen merk hebben. Maar ik weet het nog steeds niet. In de toekomst verandert de mode voortdurend." 

Venus Lo

Venus Lo heeft al ervaring als ontwerper in eigen huis, bij Fenix ​​Fashion in Hong Kong (een bedrijf dat samenwerkt met Acne Studio's, Carven en Kate Spade onder andere) waar ze drie jaar besteedde aan het beheersen van textiel, het maken van patronen, productie en styling. Daarvoor behaalde ze haar BFA in Knitwear aan het Hong Kong Design Institute, met een accreditatie van de Nottingham Trent University.

Van haar kant presenteerde ze een collectie getextureerde breisels voor mannen, met behulp van vilttechnieken, het weven van restjes en gedoneerde stoffen in haar stukken. Haar werk werd ook geïnspireerd door haar vader, die ze omschrijft als een verzamelaar. Terug naar school gaan was de volgende stap voor haar toen ze 'zich een beetje verloren voelde' volgens dezelfde routine van ontwerpprocedures op het werk.

"Ik wil mijn persoonlijke identiteit vinden om ontwerper te zijn en mezelf uit te dagen wat ik kan doen in een nieuwe omgeving", zei ze. "Het programma heeft me geleerd hoe ik mezelf als ontwerper kan uitdagen. Nu, zelfs als mijn werk niet 100 procent perfect is, vind ik het leuk om in het proces te duiken om meer mogelijkheden in ontwerp te ontdekken en mezelf te motiveren om alle mogelijkheden uit te proberen."

Wat betreft het lanceren van haar eigen lijn, ze is van plan dat zo snel mogelijk te doen. "Om mijn verzameling voort te zetten, zou ik bij een aantal bedrijven een parttime baan of freelancer nemen en mijn verzameling elk jaar blijven doen", legt ze uit. "Ik richt me gewoon een keer per jaar op een kleine collectie, met in totaal 12-20 looks." Ze is ook van plan zich te concentreren op volledig gevormde gebreide kleding, wat minder afval oplevert, of uiteindelijk ontwerpen zonder afval. "Bovendien zal ik de restjes, garens of ongewenste kledingstukken van fabrieken blijven verzamelen en ze ombouwen tot nieuw textielontwerp."

Neil Grotzinger (Nihl)

Voordat hij deelnam aan het Parsons MFA-programma om herenkleding te verkennen, werkte Neil Grotzinger intern in dameskleding met enkele van de meest gevestigde merken in New York City, waaronder Marc Jacobs en Diane von Furstenberg. Hij studeerde eerder modevormgeving aan het Pratt Institute in Brooklyn.

Hij stuurde een hele reeks mannelijke modellen de landingsbaan af met luxueus beadede stukken denim, gestructureerd off-the-shoulder blouses en stukken met ingewikkelde haak-en-oog sluitingen — lijkend op couture technieken. Dit alles werd geïnspireerd door de geschiedenis van herenkleding als een instrument van subversie. "Vroeger zocht ik films als 'Taxi Driver' of 'Eyes Wide Shut'; films met een heel bijzonder karakter voor hen, omdat ik het leuk vond om te ontleden hoe kleding de constructie van die karakters vergemakkelijkte", zegt hij.

Voor Grotzinger is zijn volgende stap het lanceren van zijn eigen label en het zoeken naar een markt voor zijn esthetiek, die gendernormen uitdaagt. "Het idee om terug naar school te gaan werd iets dat me nodig leek na ongeveer anderhalf jaar werken in de mode-industrie en Ik realiseerde me dat ik meer voldoening haalde uit de kleding die ik buiten mijn werk voor mezelf zou maken dan uit mijn dagelijkse werk", zei hij. uitgelegd. "Het zette me aan het denken dat er misschien wat grijze gebieden waren in herenkleding."

Zijn doel met zijn merk is om tegemoet te komen aan "een queer alternatieve stijl van kleden." Hij voelt zich ook sterk bij het voorgaande werkt onder het label van iemand anders en zal in plaats daarvan lesgeven bij Parsons om zichzelf te onderhouden terwijl hij alleen werkt lijn. "Ik wil mijn creatieve energie niet verliezen, of mijn werk weer in een nevenproject laten veranderen", zei hij. "Mijn doel is om kopers en investeerders te vinden die zich identificeren met wat ik doe en het willen zien groeien. Het is in dit stadium moeilijk te zeggen hoe het allemaal zal uitpakken, maar ik weet dat er een plek is voor mijn werk in het modelandschap van vandaag."

Meld u aan voor onze dagelijkse nieuwsbrief en ontvang elke dag het laatste nieuws uit de branche in uw inbox.