ฉากนี้ยังคงเหมือนเดิมหลังจากทุกการแสดงของ Fashion Month: ช่างภาพจำนวนมากรออยู่นอกสถานที่จัดแสดงในทั้งสี่เมืองโดยหวังว่าจะได้ภาพถ่ายที่สมบูรณ์แบบของ อันนา เดลโล รุสโซ, Hanne Gaby Odiele หรือดาราสไตล์สตรีทตัวโปรดอีกคนหนึ่งของอุตสาหกรรมเมื่อเธอจากไป บางครั้ง การแอบชอบของชายหนุ่มและหญิงสาวด้วยกล้องของพวกเขา มักจะผลักกันและคนที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่อยู่ใน เพื่อให้ได้ภาพ - ทำให้เดินผ่านไม่ได้ สร้างบรรยากาศหลังการแสดงที่บรรยายได้เพียงว่า ความวุ่นวาย.
ดูเหมือนว่าช่างภาพกลุ่มนี้จะเติบโตขึ้นอย่างทวีคูณทุกฤดูกาล และในอุตสาหกรรมฆาตกรที่มีพรสวรรค์ที่เป็นที่ยอมรับมากมาย มันง่ายที่จะสงสัยว่าทำไมช่างภาพแนวสตรีทมือใหม่ถึงพยายามต่อสู้กับพวกใหญ่ (ดูเหมือน) ในช่วงดึก เกม. ในขณะที่การละเลยการถ่ายภาพแนวสตรีทเป็นเรื่องง่าย ไม่ใช่แค่งานอดิเรกเท่านั้น ยกเว้นผู้โชคดีไม่กี่คนที่ เป็นผู้บุกเบิกด้านนี้ตั้งแต่เนิ่นๆ -- ด้วยความทุ่มเทที่เพียงพอ มันสามารถพิสูจน์ได้ว่ามีกำไรมหาศาล แม้กระทั่งสำหรับคนรุ่นใหม่ พวก. ทั้งหมดก็จะเป็นเพียงเล็กน้อยคิดนอกบล็อก
แกลเลอรีสไตล์สตรีทรายวันเป็นหัวใจสำคัญของรายการ Fashion Month สำหรับสื่อหลายแห่ง และด้วยเหตุนี้ ผู้จัดพิมพ์หลายรายจึงยอมจ่ายเงินก้อนใหญ่เพื่อรักษาผู้มีความสามารถที่ดีที่สุด บรรณาธิการภาพที่สำนักพิมพ์ที่มีชื่อเสียงบอกเราว่าชื่อชั้นยอด -- think
ฮาร์เปอร์ส บาซาร์ หรือ Elle -- จะจ่ายเงินให้กับช่างภาพแนวสตรีทที่เป็นที่ยอมรับมากกว่า 30,000 ดอลลาร์สำหรับการถ่ายทำตลอดทั้งฤดูกาล เมื่อนิตยสารชื่อดังจ้างช่างภาพที่มีประสบการณ์น้อย เขาหรือเธอยังสามารถสร้างรายได้สูงถึง 12,000 ดอลลาร์ต่อเดือน แม้ว่าจะ สิ่งสำคัญที่ควรทราบคือช่างภาพที่ก่อตั้งและเพิ่งเริ่มต้นมักจะต้องจ่ายค่าเที่ยวบิน โรงแรม และค่าอาหารของตนเอง ค่าธรรมเนียมแน่นอนว่าบางยี่ห้อนั้นตระหนี่และตามแหล่งที่มาของเรา Condé Nast หนึ่งรายการจะจ่ายเฉพาะ ช่างภาพแนวสตรีท 6,000 ดอลลาร์สำหรับการถ่ายภาพตลอดทั้งเดือน ซึ่งไม่รวมถึงการเดินทาง ค่าอาหาร หรือ ค่าใช้จ่าย. ในกรณีเหล่านี้ ช่างภาพมักจะพยายามหารายได้พิเศษในขณะที่อยู่ต่างประเทศ: บางคนจะถ่ายภาพให้ลูกค้าในอีกประเทศหนึ่ง ประเทศ ไม่ว่าจะเป็นสำหรับแคมเปญโฆษณา สมุดภาพ หรือภาพตำแหน่งผลิตภัณฑ์ (อ่าน: โฆษณาแบบเนทีฟ) สำหรับตนเอง เว็บไซต์
เช่นเดียวกับในอุตสาหกรรมส่วนใหญ่ กุญแจสำคัญคือการทำให้ตัวเองเป็นที่สังเกต หากบรรณาธิการพบภาพแนวสตรีทในบล็อกที่เขาต้องการใช้ทางออนไลน์หรือในสื่อสิ่งพิมพ์ ช่างภาพแต่ละคนจะมีอัตราเฉพาะสำหรับภาพแต่ละภาพ ตัวอย่างเช่น ช่างภาพที่มีชื่อเสียง (คิดว่า Candace Lake หรือ Phil Oh) สามารถเรียกเก็บเงิน 75 ดอลลาร์ขึ้นไปต่อภาพทางออนไลน์ และ 250 ดอลลาร์ขึ้นไปเพื่อดำเนินการในหนังสือ หากช่างภาพมีชื่อเสียงในระดับหนึ่ง เขาก็สามารถเรียกเก็บค่านิตยสารต่อภาพได้มากขึ้นเพราะ เขาเป็นตัวแทนของเอเจนซี่ เช่น Trunk Archive ซึ่งขั้นต่ำสามารถวิ่งได้ถึง $600 ต่อไตรมาส หน้าหนังสือ. ตามคำบอกเล่าของอดีตบรรณาธิการภาพถ่ายของนิตยสารแฟชั่น A-List ไม่ใช่เรื่องแปลกที่ภาพสตรีทเต็มหน้าจะมีราคาสูงถึง 1,200 ดอลลาร์
ช่างภาพที่เพิ่งเริ่มต้นและต้องการเปิดรับแสงมักจะได้รับค่าตอบแทนน้อยกว่า ประมาณ 100 ดอลลาร์หรือ 150 ดอลลาร์ต่อภาพ แต่พวกเขาก็มีความสุข ภาระผูกพัน: เมื่อคุณได้รับชื่อและภาพของคุณในนิตยสารหรือออนไลน์ มักจะได้รับความสนใจและผู้คนจะเริ่มค้นหาคุณ ช่างภาพใหม่จำนวนมากจะส่งพอร์ตโฟลิโอและลิงก์ของงานไปยังโปรแกรมแก้ไขภาพ ซึ่งตามแหล่งที่มาของเราเป็นวิธีที่ดีในการทำให้ชื่อของคุณเป็นที่รู้จักในอุตสาหกรรม
"คนส่วนใหญ่มีทัศนคติที่ดี -- ต้องใช้เวลามากและขับรถไปหาบรรณาธิการภาพที่เป็น รู้สึกท่วมท้นและ [พวกเขา] ขอบคุณผู้ที่ส่งภาพของพวกเขา” Adam Katz Sinding ช่างภาพและผู้ก่อตั้งบริษัทกล่าว เว็บไซต์ยอดนิยม เลอ 21ème. "นั่นไม่ใช่วิธีที่ฉันทำ แต่ [ของฉันคือ] อาจไม่ใช่กลยุทธ์ทางธุรกิจที่ดีที่สุด"
Sinding กล่าวว่าความสำเร็จของเขาในโลกของสไตล์สตรีทนั้นมาจากการอยู่ถูกที่และถูกเวลา ในขณะที่เขาบอกว่างานของเขาไม่เคยน่าเบื่อ แต่การไหลเข้าของช่างภาพใหม่ในแต่ละฤดูกาลทำให้ยากขึ้นที่จะได้รับ รูปถ่าย. "วันนี้ไม่ได้เกี่ยวกับคุณภาพของภาพมากเท่า แต่เกี่ยวกับการมีภาพและค่าชื่อที่เข้ากันได้ดี ที่กล่าวว่าถ้าไม่มีคนชั้นนำคนใดสามารถเห็นภาพได้ก็จะยกระดับสนามเด็กเล่นเล็กน้อย "
การยิงปืนตลอดทั้งปีทั่วโลก -- โคเปนเฮเกนแฟชั่นวีค, Pitti ปีละสองครั้ง, สัปดาห์แฟชั่นสำหรับผู้ชาย, กูตูร์ สัปดาห์ Art Basel และ Coachella เป็นเพียงจุดแวะพักบางส่วนในแผนการเดินทางของเขา และเขาจ่ายค่าเดินทางและค่าอาหารตามแผน เป็นเจ้าของ. สำหรับแฟชั่นวีค เขาถ่ายสตรีทสไตล์ให้ W นิตยสาร แต่ในระหว่างนั้น เขาจะถ่ายทำแคมเปญโฆษณาระดับนานาชาติหรือ Lookbook กับนักออกแบบที่ได้รับการคัดเลือกเพื่อหารายได้เสริม "W เป็นลูกค้ารายใหญ่ที่สุดของฉัน และฉันรับพวกเขาเพราะพวกเขาสอดคล้องกับสุนทรียศาสตร์ส่วนตัวของฉัน” เขากล่าว “ช่วงเดือนแฟชั่น ช่างภาพทำงาน 21 ชั่วโมงต่อวัน เราอยู่กันเป็นกลุ่มสามหรือสี่เพราะทางนั้นถูกกว่า"
ในขณะที่อุตสาหกรรมการถ่ายภาพแนวสตรีทมีความอิ่มตัวมากกว่าเมื่อไม่กี่ฤดูกาลก่อนมาก ความตื่นเต้นของ Sinding ยังคงไม่หายไป แม้ว่าบางวันเขาจะใช้เวลา 10 ชั่วโมงในการตัดต่อก็ตาม ภาพถ่าย "มันสนุกที่จะวิ่งไปรอบๆ เสียเหงื่อ และหลบการจราจร และมันก็ยากที่จะเบื่อ แถมยังกลัวพลาดอีกด้วย ถ้าฉันไม่อยู่ ฉันรู้สึกเหมือนฉัน ควร เป็น. ฉันไม่ไปทำเงิน”
จากข้อมูลของ Sinding บทบรรณาธิการด้านการถ่ายภาพและแคมเปญโฆษณาชื่อดังสามารถสร้างรายได้มหาศาลให้กับช่างภาพได้ นั่นคือเหตุผล การถ่ายภาพในสตูดิโอมักเป็นเป้าหมายสุดท้ายสำหรับช่างภาพแนวสตรีทเมื่อเริ่มต้นใช้งานครั้งแรก แต่นั่นไม่ใช่กรณีสำหรับ เขา. “ฉันสนใจการถ่ายภาพแบรนด์ที่ฉันรักจริงๆ มากกว่า แต่ฉันเปิดใจเสมอและจะไม่ปฏิเสธสิ่งใดในทันที ทำไมฉันต้องรวย? [การถ่ายภาพสไตล์สตรีทเป็นงาน] เพียงเล็กน้อย และคงจะดีถ้ามีคนต้องการจ่ายเงินให้ฉัน แต่ฉันรู้ว่าฉันน่าจะขอมากกว่านี้”