PARİS--Önceki gösteriden çıkarken Issey MiyakeSonbahar 2011 Erkek koleksiyonu, bazı ciddi moda editörlerini durdurdum ve onları orada görebilir miyim diye sordum. Ben istemem. Biri bana “Artık yapmıyor” dedi. "O", 90'larda Japonya'nın en iyi terzilik ihracatı olarak markasını güçlendirmek için bilim ve modayı birleştiren tekno sihirbazı Miyake'nin kendisi. "Görmediğimiz bir şey değil," dedi bir başkası.
Dai Fujiwara'nın (2006'da kreatif direktör olarak görevi devralan) koleksiyonuna katılmakta zorlandım, ancak bu editörlerin gözden kaçırdığını düşünüyorum ve yenilik artık bir zamanlar olduğu seviyede değil (bu koleksiyon nostaljiyi benimsiyordu), marka hala Doğu ve Batı'yı tamamen ikna edici olmasa da ilginç şekillerde birleştiriyor.
Koleksiyonun teması “kalem”di ve défilé, Paris'e gelen ve hikayelerini bir araç olarak yazı aracıyla takip eden yazmaya çalışan genç erkeklere odaklandı. Bu varış yeri darmadağınık olmasa da kıyafetleri ikinci el gibi görünüyor: Büyük örgüler onu sarıyor ve beline kadar düşüyor, ceketler de; takım elbiseleri uçuşuyor, pantolonları dalgalanıyor. Edebi Paris geçmişten ayrılamaz—J.D. Salinger, artık kendi adını taşıyan barda Hemingway'i aramaktadır. Bu koleksiyonun her yerinde yüzyıl ortası unsurları var, ancak hırslı genç yazar aynı zamanda olasılık hakkında ve Fujiwara'nın bunu unuttum.
Bu genç adamın yazarlık hırsından daha sıkıntılı olanı, biraz kaybolmuş görünmesidir. Renkler her yerdeydi, Paris'e ilk kez gelenler gibi, aynı blokları dolaşıp Metro'yu arıyorlardı. Yeşil, üç düğmeli askeri yeşil bir ceket, şov hırsızı, canlı funda grisi bir takım elbise ve ardından hoşnutsuz görünen mor desenli bir pardösü tarafından takip edildi.
Etkisi biraz kafa karıştırıcıydı, yine de, bana olmayan genç bir edebiyat adayı gösterin. Bu dahil.
**Fotoğraflar Imaxtree'ye aittir.